رئیس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سازه های فولادی استان اصفهان گفت: مهم‌ترین مشکل فعالان اقتصادی نوسان قیمت ارز، نرخ بالای تورم و عدم ثبات اقتصادی است. این سه عامل موجب می‌شود که فعال اقتصادی در لاک دفاعی خود فرو برود، پیشروی نکند و فقط به فکر حفظ سرمایه خودش باشد که همین مسئله رشد اقتصادی کشور را به چالش می کشد.
علیرضا بینا در گفتگو با روابط عمومی اتاق بازرگانی اصفهان درخصوص فشار مشکلات بر فعالان اقتصادی استان خاطرنشان کرد: عمده فشار تحت تاثیر تصمیمات یکشبه مسئولان است که بدون پیش بینی تبعات آنها گرفته می‌شوند. متاسفانه، یک نفر متخصص از صنعت فولاد در میان تصمیم گیران نیست. خودشان تصمیم می‌گیرند که مثلاً فلان محصول صادر شود یا نشود؛ در این شرایط ما هر شب منتظر ایجاد بحران هستیم؛ درحالی که بسیاری از شرکتها برای صادرات یک محصول تاسیس می‌شوند؛ به همین علت، آنها ورشکست می‌شوند. درواقع، خودتحریمی بیشتر به صنایع ضربه زده است و می‌زند.
وی در پاسخ به این پرسش که پیشنهاد و راهکار شما در این خصوص چیست، گفت: دولتمردان باید در مبانی قانون‌گذاری با متخصصان آن حوزه مشورت و سپس تصمیم‌گیری کنند؛ برای مثال، از اول سال تا کنون سهمیه مواد اولیه بین 4۰ تا 6۰ درصد کم شده است و از طرفی قطعی برق در تابستان و نبودِ گاز در زمستان بر مشکلات تولید افزوده است؛ به گونه ای که ما هر روز یک مشکل اساسی روی میز داریم.
بینا افزود: ابتدای سال 1402 متوجه شدم که ثبت نام و بارگذاری اطلاعات در سامانه مودیان الزامی شده است و همه ملزم شده اند که همه فاکتورها و اطلاعات خود را در آن بارگذاری کنند. یک شبه شرکت ها را با چالش بزرگی مواجه کردند. جالب این است که بسیاری از سوالات ما را خود کارمندان اداره دارایی هم نمی‌دانند چون کار آنها غیرکارشناسی بوده است. آنها تا امروز نتوانسته‌اند مشکلات ما را حل کنند؛ فقط بدون ایجاد زیرساخت چالش درست کرده‌اند. سامانه به خاطر ترافیک بالا باز نمی‌شود. به عنوان نمونه هنگامی که کسی هنوز کد کالا ندارد؛ ما را ملزم کرده‌اند که اگر کد کالا را رد نکنیم چندین برابر جریمه می شویم و هزاران خطر و تهدید دیگر که میل و رغبت سرمایه گذار و فعال اقتصادی را برای کار در این شهر نابود می‌کند.
این فعال اقتصادی در همین راستا تاکید کرد: سامانه مودیان زیرساخت لازم را ندارد. باید آموزش‌های لازم را به کاربران بدهند و در پیاده سازی آن اجبار و تهدید را با آگاهی دادن و تبلیغ منافع آن عوض کنند که اگر به همین روال پیش بروند، در آینده نه چندان دور، متخصص و حتی دکتر عمومی نیز نخواهیم داشت.
بینا با اشاره به راهکار برون رفت از این مشکلات تصریح کرد: تنها راهی که می‌توانیم کشور را سربلند کنیم، این است که با به وجود آوردن سیستم های شفاف و مشارکت دادن فرهیختگان و صنعتگران در تصمیم‌گیری‌ها کاری کنیم که روحیه امید و همکاری و خلق ارزش افزوده روی منابع مان افزایش یابد. من تا به امروز در این ۲۵ سال از طرف دولتمردان غیر از گزینه‌های تهدید چیز دیگری ندیده‌ام حتی یک ذره و یک مورد تشویق! من کارخانه‌ای را که صد درصد به خارج وابسته بود از وابستگی نجات دادم و کشور را از این مورد بی‌نیاز کردم؛ اما پاداش خود را فقط مالیات و جریمه دیدم.
وی در همین راستا تصریح کرد: طبق قانون، تأمین اجتماعی فقط می تواند یک سال قبل را رسیدگی کند ولی آنها با اعمال فشار روی مبادی قانون گذاری کاری کردند که قانون را به نفع خود تفسیر کنند و بگویند این قانون شامل حال کسانی که کالا را بر اساس سفارش می سازند نمی شود و این شرکتها را تا10 سال قبل می توانند بازرسی کنند؛ درحالی که بیش از 90درصد شرکتها سفارشی کار می کنند. تامین اجتماعی هر روز قانون‌هایشان را به نفع خود به روز می کنند و هزار و یک دلیل می‌آورند تا صنعتگر و تولیدکننده را تحت فشار قرار دهند.
رئیس هیأت مدیره و مدیرعامل شرکت آرمان صنعت آسیا در پاسخ به این پرسش که نظرتان در باره سرمایه‌گذاری در اصفهان چیست، گفت: من به عنوان یک اصفهانی، بد اصفهان را نمی‌گویم و نمی‌خواهم؛ ولی استان اگر به این ترتیب پیش برود، محکوم به فناست! نه آب داریم، نه هوا و نه حمل و نقل درست و حسابی! در سال1400 مالیات وصول شده در اصفهان ۱۰۴ درصد بیش از پیش بینی معین شده بوده است. این‌ها خوشحالی ندارد؛ زیرا سبب سرمایه‌گریزی از اصفهان می‌شود و در هر جامعه ای که نیاز به پیشرفت و ارتقا دارد، اگر سرمایه گذار را در کنار خود نداشته باشد قطعاً نمی تواند به آن اهداف خود برسد. همه قوانین را که می خواهند در کشور به اجرا درآورند، به صورت پایلوت به روی بدن کم جان اصفهان امتحان می کنند و مدیران این استان به جای اینکه حامی استان، سرمایه گذاران و مردم باشند؛ مجری اعمال قوانین آزمایشگاهی روی اقتصاد بیمار این استان هستند.
وی در پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان با عوامل ایجادکننده آلودگی، ترافیک و غیره برخورد کرد، گفت: خیابان های آمادگاه و شمس آبادی در مرکز شهر و از نقاط پرتردد شهر اصفهان هستند؛ به همین جهت، شهر و خیابان‌های اطراف قفل می‌شود. بنابراین، یکی از راهکارها تمرکززدایی است. می‌توان تمرکززدایی کرد و مرکزی مثل شهرک سلامت را کمک و حمایت کنیم تا ابعاد کامل پروژه به بهره برداری برسد و بتوانیم بخشی از ترافیک مرکز شهر را بهبود بخشیم.
بینا تاکید کرد: برای کلانشهری با ۶ میلیون نفر جمعیت باید زیرساخت‌ها را درست کنیم. اتوبوس‌های باکیفیت فراوان و مترو توسعه یافته در کل شهر و استان داشته باشیم. خودروهای خود مدیران هم تک سرنشین هستند. زیرساخت با برنامه‌ریزی و بودجه درست می‌شود. استان اصفهان بیشترین مالیات را می‌دهد ولی در گرفتن امکانات، آخرین استان است.
وی تصریح کرد: دولت در صنعت برق سرمایه‌گذاری نمی‌کند و به بخش خصوصی می‌سپارد. سال ۹۰ می‌خواستم نیروگاه تاسیس کنم اما شرایط را که دیدم، پا عقب گذاشتم؛ زیرا قوانین به نحوی نگارش شده بود که به سختی می توانستی پس از 10 سال سرمایه ات را برگردانی و بعد از آن باید به فکر سود پروژه می بودی؛ در صورتی که اگر همان سال قوانین را به گونه ای که مشوق سرمایه گذاری باشد نوشته بودند امروز کشور با بحران بی برقی مواجه نبود. بنابراین، خیلی از کارها را بخش خصوصی می‌تواند انجام دهد ولی قوانین به نفع فعالان اقتصاد نیست. بخش خصوصی بسیار هوشمند است. هوش واقعی در بخش خصوصی است؛ چون خودش را با قانون و دستور و رویه مقایسه نمی‌کند؛ خودش را با واقعیت منطبق می‌کند.
بینا در باره بحران آب گفت: ۲۵ سال پیش در درس استادی حاضر شدم. به گفته او ایران مشکل آب ندارد؛ بلکه مشکل مدیریت منابع آب دارد. این قضیه را الان با تمام وجود حس می کنم. یک مدیر بدون اینکه اثر حرف خودش را ببیند و با کارشناسان خبره مشورت کند، آب را استانی تقسیم می‌کند و فاجعه کنونی برای اصفهان رقم می‌خورد. با برداشت آب در دوره آقای خاتمی اصفهان مشکلی را حس نکرد ولی در ادامه با برداشت های بعدی و افزایش جمعیت، به مشکل و فاجعه برخوردیم. علت این است که مسئولان آینده نگر نیستند.
وی ادامه داد: مهم‌ترین مشکل فعالان اقتصادی نوسان قیمت ارز، نرخ بالای تورم و عدم ثبات اقتصادی است. این سه عامل موجب می‌شود که فعال اقتصادی در لاک دفاعی برود و پیشروی نکند و فقط به فکر حفظ سرمایه خودش باشد و در ادامه، رشد اقتصادی کشور به چالش برمی‌خورد.
بینا افزود: فرونشست زمین در اصفهان، سرمایه گریز شدن این استان را تشدید می کند؛ چون در جاده ها با اطمینان نمی‌توانیم رانندگی کنیم و هر لحظه احتمال تخریب جاده، کارخانه و خانه ما وجود دارد! مسئولان خودشان را به خواب زده‌اند. در حال حاضر، قسمت وسیعی از خانه اصفهان خالی از سکنه شده است. ساختمان‌ها دارد ترک می‌خورد. این درحالی است که شهر اصفهان ۱۳ خواهرخوانده دارد و اصفهان اعتبار ایران در جهان است؛ آب نباشد، اصفهان نابود می‌شود.
وی تاکید کرد: کدام استان ظرفیت پذیرش ۶ میلیون نفر اصفهانی را دارد؟! پس در نتیجه کشور هم با چالش روبه‌رو می‌شود. اوضاع خیلی اورژانسی است. در بحث جلوگیری از سرمایه‌گریز شدن باید در لحظه تصمیم بگیریم.
رئیس هیأت مدیره شرکت آرمان صنعت آسیا درخصوص سوابق کاری خود افزود: از سال ۱۳۷۷ وارد صنعت شدم و در سال ۷۹ اولین کارخانه خود را در زمینه ساخت قطعات یدکی برای کارخانجات نورد گرم تأسیس کردم. پس از سه دهه به خاطر شرایط و نیازهای کشور، به اتفاق همکارانم به سمت تولید تجهیزات فلزی و صنعتی رفتیم.
وی با اشاره به فعالیت های گسترده خود تصریح کرد: ما در پروژه‌های بزرگی مثل طرح توازن ذوب آهن، متریال هندلینگ فولاد نی ریز و طرحهای توسعه فولاد مبارکه و پالایشگاه اصفهان همکاری داشتیم. همچنین، تاکنون با شرکت‌های سیمانی، فولادی و شرکت‌های پالایشگاهی بسیاری کار کرده‌ایم؛ و اکنون کارخانه ای مجهز به تکنولوژی های روز در زمینه تولید سازه‌های فولادی داریم که بسیاری از کارهای سنتی را با دستگاه های اتوماتیک انجام می‌دهیم که اکثر آنها وارداتی هستند و در دهه ۸۰ آنها را وارد کرده‌ایم.
بینا درباره علت مهاجرتِ گروهی جوانان کشور نیز گفت: جوانان دهه ۸۰ با جوانان دهه ۴۰، ۵۰ و ۶۰ فرق می‌کنند. این‌ها تفریح می‌خواهند. با اینترنت و فضای مجازی بزرگ شده اند. ما تفریح را در کار خلاصه می کردیم و با کار کردن بانشاط می شدیم؛ ولی بچه‌های ما این طور نیستند و نمی توانند باشند زیرا دنیا عوض شده است. هیچ زیرساختی برای تفریح به وجود نیاورده‌ایم، به نظرات و نیازهای آنها احترام نمی گذاریم، عقاید خودمان را خواسته‌ایم به آنها تحمیل کنیم و این بایدها باعث شده جوانان را از دست بدهیم.
وی افزود: آینده اقتصاد اصفهان به آب و هوا گره خورده است. اگر نتوانیم هوای سالم و آب به اصفهان بدهیم، آینده‌ای برای اقتصاد اصفهان وجود نخواهد داشت. در تاریخ چه شهرهایی بوده که خالی از سکنه شده‌اند؛ چون رودخانه هایشان تغییر جهت داده است. شهر علویجه چهار دهه پیش، محصول هلوی آن در خاورمیانه نمونه بود. هنوز هم در خارج از کشور مثل لهستان و ترکیه نام علویجه را به خاطر هلوی آن می شناسند. الان تمام آن باغ‌ها از بین رفته و درختان بریده شده است زیرا که دیگر آب و هوای آن زمان را نداریم.
این کارآفرین موفق در باره اصفهان ستیزی در کشور گفت: اصفهان ستیزی در کشور واقعاً وجود دارد. از طرف دیگر، اگر عمدی یا سهوی باشد، نتیجه هر دو یکی است؛ باید بازنگری کلی شود. ما با از بین بردن اصفهان، هویت تاریخی اصفهان را از بین می‌بریم. در چهار دهه مردم اصفهان سرآمد بوده‌اند. در صنایعی مثل فولاد، پالایشگاهی، مواد غذایی، سرامیک و سیمان در کشور اول هستیم. در اصفهان ستیزی در واقع با خودشان مقابله می‌کنند و می‌خواهند نام ایران را از بین ببرند. بخش زیادی از پیشرفت های صنعتی در استان اصفهان شکل گرفته که می توانیم در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشیم.
وی در تمجید از حرکت اتاق بازرگانی اصفهان برای تشکیل انجمن ها و تشکل‌ها افزود: اتاق بازرگانی خیلی خوب این انجمن‌ها را تشکیل داده و عملکردش عالی است و انجمن‌ها هر روز نسبت به قبل قوی تر و اثرگذارتر می شوند. بنابراین، همه ما باید تلاش کنیم تا تشکل‌ها و N.G.Oها قوی بشوند و اگر این طور بشود، قطب‌های اقتصادی شکل می‌گیرند و کشور توسعه‌یافته می‌شود. صنعتگران هم بایستی حتماً عضو انجمن‌ها بشوند و مشکلات فردی خود را به صورت فردی در داخل انجمن‌ها تجمیع کنند و در کارگروه‌ها و شورای گفتگو مطرح کنند تا نتیجه بگیرند.
بینا گفت: منِ تولید کننده باید بخشی از زمانم را برای کارهای جمعی و آبادی استان از طریق اتحاد با دیگران اختصاص بدهم تا جلوی این خطرات را بگیریم و به نتیجه مطلوب دست یابم. به تمام صنعتگران توصیه می‌کنم و دست آنها را می‌بوسم. از اینکه سرمایه شان را در شهر و کشور نگه داشته اند، از آنها تشکر می‌کنم و به این قضیه مهم اهمیت بدهند که اگر با اتحاد، خواسته‌هایمان را به گوش دولتمردان برسانیم؛ می‌توانیم آینده روشنی را برای استان تصور کنیم. اگر اصفهان را هر کشوری داشت، به هیچ منبع درآمد دیگری نیاز نداشت.
وی در پاسخ به این پرسش که راز موفقیت‌تان چیست، گفت: پشتکار، پیگیری، سماجت در کار و توکل بر خدا باعث پیشرفت من شده است.
بینا در خصوص تعداد پرسنل خود گفت: در سال ۸۶ دستگاه‌ها را اضافه کردیم و در سال ۹۵ بالغ بر ۱۰۰ نفر نیروی ثابت و 100 نفر هم پیمانی داشتیم؛ اما به خاطر شرایط نامناسب اقتصادی و نبودن چشم انداز روشن، نیروها را تعدیل کردیم و هم اکنون ۲۵نفر کارمند فعال داریم و حدود 15 نفر پیمانی نیز در پروژه ها با ما همکاری می‌کنند.