داریوش امینی در گفتگو با روابط عمومی اتاق بازرگانی اصفهان در معرفی خود افزود: در طول سال‌های خدمت در جهاد کشاورزی استان، در سمت های مدیرکل پشتیبانی امور دام استان و سمت های دیگر و در حوزه‌های مختلف بخش دامپروری به ویژه تنظیم بازار، ذخیره سازی و تامین نهاده‌ها، گوشت و مرغ مشغول خدمت بودم و بعد از بازنشستگی اکنون به عنوان دبیر انجمن صنعت دام، طیور، آبزیان و زنبور عسل استان اصفهان مشغول فعالیت هستم.
وی با ارائه آماری از تولیدات لبنی و دامی اصفهان گفت: ما روزانه ۶ هزار تن شیر، ۴۰۰ تن تخم مرغ و ۴۲ تن گوشت مرغ تولید می‌کنیم؛ پس نیاز به حمایت داریم. سالیانه ۱۴ هزار و ۵۰۰ تن عسل، ۱۰ هزار تن آبزیان ، ۱۵ هزار تن بوقلمون و ۷۰۰ تا 1000 تن شترمرغ تولید می‌کنیم و در کشور اول هستیم. در پرورش بلدرچین هم همین طور.
مدیرعامل شرکت «اصفهان کشت» افزود: شرکت تولیدی کشاورزی و دامپروری اصفهان کشت، سهامی عام است که ۸۰ درصد آن مربوط به خیریه همدانیان با ۱۰۰ نفر نیروست که ۸۰۰ هکتار زمین کشاورزی دارد. تولیدات این شرکت، جو، ذرت، کلزا و محصولات علوفه‌ای است. ۸۵ تن شیر، تولیدی این شرکت است و ۵ هزار رأس گاو دارد که ۲۳۵۰ رأس آنها دوشا هستند و گاوهای نر یک تا ۳ ماهه هم برای پرواربندی به فروش می‌روند.
وی در پاسخ به این سؤال که مزیت های استان اصفهان برای سرمایه‌گذاری چیست، گفت: استان اصفهان در مرکز کشور است و توسعه کنونی آن نشان می‌دهد که برای سرمایه‌گذاری بسیار مناسب است و اکثر رشته‌های فعالیت‌های اقتصادی در آن هست و به رغم وجود محدودیت منابع آبی، توسعه بخش کشاورزی، دامپروری و محصولات گلخانه‌ای در استان بسیار خوب بوده است.
 امینی افزود: استان اصفهان در تولید شیر، مرغ و تخم مرغ رتبه‌های اول تا سوم را دارد و در تولید بوقلمون اول است. در تولید ماهی های زینتی نیز اول است که سالانه ۷۸ میلیون قطعه از آنها تولید می‌شود و اصفهان را به رتبه اول کشور رسانده است. این تولیدات بیشتر در کاشان، آران و بیدگل و نجف آباد انجام می شود؛ به طوری که در نظر است در کاشان برای ماهی های زینتی شهرک ساخته ‌شود که مصرف داخل و نیز صادرات مورد نظر است.
وی درپاسخ به این پرسش که چرا استان اصفهان سرمایه‌گریز شده‌است، گفت: استان اصفهان در بسیاری از کسب و کارها به حد اشباع رسیده است. از طرف دیگر، محدودیت منابع نیز داریم. به همین جهت، در بسیاری از شهرک‌های صنعتی، بسیاری از کارخانه‌ها نیمه‌ساخته رها شده‌اند و در کل، یک سری از مشکلات گریبانگیر کشور شده است که در سطح استان هم نمی‌توانند رفع شوند؛ مثل مشکلات محیط زیست، تسهیلات بانکی و بروکراسی اداری.
امینی در همین راستا افزود: طرح‌های اقتصادی نیاز به امکان‌سنجی و بررسی دارند. سطح نیازها و تامین مواد اولیه باید بررسی شوند. مسائل محیط زیست و انرژی، میزان نقدینگی، وابستگی به مسائل ارزی، واردات و بعد بحث صادرات آنها دیده شود. وضعیت مطالبات بازار دیده شود و خروجی این هسته‌های مشاوره سرلوحه توسعه استان قرار گیرد.
او درباره فرسایش خاک در دشت های اصفهان تصریح کرد: تشکیل هر سانتی‌متر مربع خاک مرغوب هزار سال طول می‌کشد و به همین جهت خاک جزو منابع تجدیدناپذیر محسوب می‌شود. سنگ بستر در طول قرنها به آرامی به سطح می‌آید و برای کشاورزی به خاک مرغوب تبدیل می‌شود. بنابراین، با فرسایش خاک زیان غیرقابل جبرانی به کره زمین وارد می‌شود. پس در هر طرحی باید جامع نگری کرد. یکی از مشکلات ما این است که طرح‌ها را فقط تک بعدی و با دید اشتغالزایی نگاه می‌کنیم؛ به همین جهت به بن بست می‌رسند.
امینی درباره موانع توسعه اصفهان گفت: یکی از موانع توسعه اصفهان این است که بسیاری از کسب و کارها اشباع شده‌اند و مسئله دیگر قانونمند بودن بیش از حد اصفهانی‌ها و پایلوت بودن اصفهان در بسیاری از مسائل است. از موانع دیگر این است که اشخاص به بازده سرمایه نگاه می‌کنند. در بخش تولید ما بین ۲۰ تا ۲۳ درصد بازدهی داریم و در خدمات بازدهی بیشتر است؛ مانند پیتزافروشی که 50 درصد سود دارد؛ در صورتی که تولید، زیرساخت اصلی است. بنابراین، باید هزینه‌های تولید پایین بیاید تا سرمایه‌گذار رغبت کند در شهر سرمایه‌گذاری کند.
دبیر انجمن دام و طیور و آبزیان در همین راستا افزود: نکته بعدی مقایسه‌هایی است که صورت می‌گیرد. یک سری از افراد بخشی از سرمایه‌شان را در طلا و دلار وارد می‌کنند و بخش دیگری در بورس و بخشی هم در املاک و این کار به این جهت است که به علت تورم بالا، پیش بینی عواید در یک سری از بخش‌ها بالاتر است؛ در نتیجه، سرمایه‌ها به سمت طرح‌های مولد نخواهد رفت؛ بلکه در طرح‌های کاذب مانند خرید و فروش دلار خواهد رفت.
وی در همین راستا افزود: جایی که تورم هست، پیش بینی برای سرمایه‌گذاری بسیار سخت است. تورم در حدود ۲ تا ۴ درصد محرک برای توسعه است؛ اما بیشتر از آن، ریسک پذیری را بالا می‌برد و خیلی‌ها سرمایه‌ها را جایی می‌برند که ریسک آن کمتر باشد؛ مثل خرید ملک، طلا، خانه و امثال آنها و در نتیجه سرمایه راکد می‌شود.
امینی تاکید کرد: یکی از موانع سرمایه‌گذاری بالا بودن نرخ تسهیلات است؛ چون افراد سرمایه‌گذار ترجیح می‌دهند برای سرمایه در گردش و سایر امور خود وام هم بگیرند. در طی دو سال اخیر تسهیلات انقباضی شده و بانک ها سرمایه‌ها را در ارز و بورس و دیگر مسائل می‌برند.
وی درباره خرده فرهنگ‌های مزاحم کسب و کار در اصفهان، گفت: در کشور ما مشارکت کمتر جواب می‌دهد. ما در کارهای تیمی ضعیف هستیم. کشور هلند با آنکه کشور کم جمعیت و کوچکی است؛ اما ثروتمندان بسیاری دارد؛ زیرا شرکت‌های بورسی آن‌ قوی کار می‌کنند. مردم آنجا به خلاف مردم ما روحیه تعاون دارند.
امینی درباره تعاونی ها افزود: اگر من با سرمایه محدودی کارم را شروع کنم، بسیار دیر نتیجه خواهم گرفت؛ ولی تعاونی‌ها در چند سال اخیر در بخش کشاورزی و در توسعه زنجیره ها دارند فعالیت می‌کنند و خوب هم نتیجه گرفته‌اند. کارخانجات زنجیره‌ای متصدی صفر تا ۱۰۰ محصولات هستند؛ مثال آن «حلال اسپادانا» است که مجموعه مرغداری است و در هر دوره یک میلیون قطعه جوجه ریزی دارد و مراحل بعد را هم خودشان در اختیار دارند؛ مانند خوراک دام، کشتارگاه، بسته‌بندی و فروشگاه خرده فروشی.
 امینی در خصوص حمل و نقل و راهکار رفع آلودگی هوا و مشکلاتی از این دست گفت: یکی از مشکلات کشور، نبودن زیرساخت‌های حمل و نقل، اتوبان‌های بزرگ، خدمات ریلی و حمل و نقل هوایی است که در کشورهای توسعه‌یافته سال‌هاست حل شده است.
وی تصریح کرد: در بحث حمل و نقل هوایی ما هنوز نتوانسته‌ایم ناوگان هوایی را توسعه دهیم تا به توسعه اقتصادی کمک کنیم. جاده‌های مناسب، شبکه ریلی و شبکه هوایی مناسب، فرودگاه مناسب، قطار برای حمل بار، هواپیماهای به روز برای حمل بار، خودروهای حمل بار و کارگو ترمینال مناسب از ضروریات استان و کشور است. کارگوی اصفهان هم به خاطر گران بودن اکنون خیلی فعال نیست.
امینی گفت: در کویت در طول هفته یکی دو پرواز از برزیل می‌آید و محصولات پروتئینی را بسته‌بندی شده و تازه می‌آورد و به بازار ارائه می‌کند؛ چون برزیل هزینه‌های تولیدش پایین است و این شبکه را ایجاد کرده است. ما به شبکه گذاری در سیستم حمل و نقل نیاز داریم. حمل و نقل نهاده‌ها و ناوگان‌ها باید به روز شوند و  بونکرها باید دربسته باشند تا در طول مسیر آلوده نشوند.
وی خاطرنشان کرد: ما ۲۰ میلیون تن نهاده نیاز داریم که ۷۰ درصد آن وارد می‌شود ولی برای رساندن آنها از بنادر به واحدهای تولیدی کامیون‌های مناسب را در اختیار نداریم. یکی از معضلات دیگر در حمل و نقل، بحث تقلب‌هاست که ناشی از اختلاف قیمت است. گاهی اوقات صاحب کامیون بین راه، بار را عوض می‌کند. بنابراین، حمل و نقل‌ها باید مشخص باشد.
امینی ادامه داد: بحث دیگر قوه قضاییه است. در جذب سرمایه خارجی و شرکت‌های خارجی حمایت‌های حقوقی و قضایی باید مناسب باشد. طرح‌های اقتصادی نوین و مناسب کشور ما از ضروریات است. ما صنایع وارداتی نداریم و اگر داریم، کامل نیست. صنعت کشتارگاهی مثل یک پالایشگاه است. یک دام وقتی وارد پالایشگاه می‌شود، تمام اجزای آن قابل استفاده است. اگر کلیه اجزای آن به شکل بهینه استفاده شود، حاشیه سود بالا می‌رود و قیمت پایین می‌آید؛ مثلاً پانکراس که ماده دارویی از آن اسخراج می شود و در حال حاضر دورریز می‌شود. پس به صنایع نوین احتیاج داریم. مثال دیگر، پوست و سالامبور با فرآوری مختصری به کشورهای اروپایی صادر می‌شود. بنابراین، باید کارخانه صنایع پشم و چرم تاسیس شود.
وی خاطر نشان کرد: در بخش دامپروری فعالان اقتصادی ما از کشورهای توسعه یافته کمتر نیستند. پس این تحسین برانگیز است؛ اما این تولید و نگهداری آن حمایت می‌خواهد. باید فرایندهای صادرات و توزیع داخلی را تامین کنند. ما به افراد متخصص نیاز داریم پس باید به پرورش نیروها همت بگماریم.
وی گفت: سازمان جهاد در طرح کد آیسیک بسیاری از فعالیت‌های کشاورزی و دامی را لیست کرده است. سرمایه‌گذار به آن کد نگاه می‌کند و میزان سرمایه و غیره مشخص است؛ اما هسته‌های مشاوره در این کار موفق‌تر خواهند بود. برای احیای سرمایه‌گذاری باید به سمت ‌هایتک و فناوری های نوین برویم و بخش‌های دانشگاهی و علمی -تحقیقاتی مطالعاتی انجام دهند. ما دو کشتارگاه مرغ و ۵۰ کشتارگاه دام داریم که می توان روی همین‌ها حساب کرد.
امینی درباره مهاجرت نخبگان و متخصصان گفت: ما در حوزه‌های اجتماعی دچار مشکل هستیم؛ بنابراین، افراد تمایلی به ماندن در کشور ندارند. جوانان دکترا می‌گیرند ولی اشتغال برایشان فراهم نیست. امنیت شغل، سرمایه، ازدواج و غیره باید برای آنها فراهم شود. در گام نخست باید معضلات را به طور کلان حل و امنیت را در جامعه برقرار کنیم.
مدیرعامل شرکت اصفهان کشت تصریح کرد: صادرات خدمات خوب است و به چرخه اقتصاد کمک می‌کند؛ ولی اگر مهاجران در کشورهای مقصد بمانند، ضرر می‌کنیم. کشورهای مهاجرپذیر نرخ رشد جمعیتشان پایین و یا منفی است؛ پس سرمایه‌گذار می‌گیرند و نخبه‌ها را جذب می کنند.
وی در همین راستا افزود: اگر توسعه را در نظر بگیریم، دو بال دارد که عبارتند از سرمایه انسانی و سرمایه پولی. این کشورها به دنبال جذب این دو بال هستند و زمینه را برای توسعه بیشتر کشورشان فراهم می‌کنند. مسائل اجتماعی سبب شده که آنها مهاجرت کنند و به جایی بروند که آرامش داشته باشند. پس باید دنبال راهکار بود.