مهندس علی کرباسی زاده، رییس هئیت مدیره گروه صنعتی چیکا بین الملل و مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری الماس هشت بهشت؛ مهمترین حلقه مفقوده صنعت و دانشگاه را عدم وجود یک ساختار و سیستم اصولی ارتباطی بین دانشگاه، صنعت و بنگاه‌های اقتصادی بخش خصوصی می داند و ایجاد یک مکانیزم مناسب برای تعامل صنعت و دانشگاه را مهمترین هدف سرای نوآوری عنوان کرده و می گوید:
به نظرم همانطور که ما در بخش های مختلف بنگاه های اقتصادی در صنعت، معدن، کشاورزی، بازرگانی و خدمات نسبت به وضعیت مطلوب فاصله زیادی داریم و قطعاً فعالان بخش خصوصی و بنگاه‌های اقتصادی در این حوزه ضعف دارند؛ طبیعتاً دانشگاه هم در این خصوص بی تأثیر نبوده و نقش قابل توجهی داشته است به دلیل اینکه رسالت خودش را مطابق با استانداردها انجام نداده است.
درست است که ما دفاتر ارتباط صنعت و دانشگاه را داریم ولی این دفاتر بیشتر به نوعی مترصد هستند که اگر تقاضایی در صنعت اتفاق بیفتد به دانشگاه ارجاع دهند و بتواند در این خصوص خدماتی به بخش خصوصی و بنگاه‌ها بفروشند.
دفاتر ارتباط صنعت و دانشگاه‌هایمان دفاتری هستند که به صورت منفعل نشسته‌اند که مراجعاتی به آنها بشود درصورتی که اگر سیستم و ساختاری را بچینند که نیازهای صنعت و دانشگاه در یک مکانیزم و سیستم دائماً در جریان حل مسئله باشد قطعاً بازدهی و اثربخشی آنها در اقتصاد افزایش خواهد یافت.
یکی از چالش های مهم این حوزه فقدان سیستم نظام مند، درست و حرفه‌ای بین صنعت و دانشگاه است و چالش دیگر این است اهدافی که صنعت و دانشگاه دنبال می‌کنند، اهداف مشترک و همسو باهم نیستند.
هدف فعال اقتصادی یک بنگاه اقتصادی درآمدزایی است و این بنگاه اقتصادی که همیشه هزینه و فایده را مد نظر قرار می‌دهد به این نتیجه نرسیده که دانشگاه می‌تواند از آن حل مسئله کند تا در ساختار مالی و اقتصادی بنگاه خودش یا نقش دانشگاه را تعریف کند، منابع و منافع دانشگاه را پیش بینی کند و از طرفی از آن ظرفیت‌ها بهره‌برداری نماید.
بنگاه اقتصادی هدفش بهره‌برداری اقتصادی و سود بنگاه است ولی به اعتقاد من این هدف مشترک با اهداف هیئت علمی، دانشجو و با نظام و سیستم دانشگاهی نیست که باید اصلاح شود.
ما در ایران طی 20 سال گذشته، 11 برابر میانگین جهانی تولید علم داشته‌ایم. در شاخص‌های تولید علم، فناوری، تولید مقالات، تعداد دانشگاه، متراژ دانشگاه، تعداد هیئت علمی، تعداد دانشجویان، تعداد پایان نامه های دانشگاهی پیشرفت داشته ایم و اگر این شاخص‌ها را بخواهیم ارزیابی کنیم وضعیت بسیار خوبی داریم. ولی اگر برآیندها و خروجی های این توسعه علمی را ارزیابی کنیم به صورت خیلی عجیب و غیر قابل باور می‌بینیم که در شاخص‌های توسعه به شدت افت داشتیم و رشدی را تجربه نکردیم یعنی می بینید که در شاخص‌های توسعه اقتصادی به شدت وضعیت بدی داریم،
همچنین در شاخص‌های ضریب جینی و توسعه صادرات وضعیت مطلوبی نداریم، در شاخص‌ فلاکت وضعیت بسیار نگران کننده ای داریم، در مباحث اجتماعی بسیار وضعیت بحرانی داریم و بحث مسائل امنیت اجتماعی و شاخص‌های توسعه اجتماعی می بینیم وضعیت نگران کننده ای را داریم. این نشان می‌دهد که آن سیستم علمی، نظام دانشگاهی درست است مقاله چاپ کرده، دانشجو تربیت کرده، هیئت علمی را اداره کرده ولی متأسفانه حل مسئله در ابعاد مختلف اجتماعی نداشته یعنی اینکه تأثیرگذاری این فرایند علمی را در توسعه صنعتی، بازرگانی، اجتماعی، کشاورزی، ببینیند این را ملاحظه نمی‌کنید بنابراین نشان می‌دهد که کارایی و کارآمدی لازم را دانشگاه‌ها ندارند؛ از آن طرف ارتباط موثر که باید به صورت سیستماتیک بین دانشگاه و بخش خصوصی اعم از صنعت، معدن، کشاورزی، گردشگری و غیره باشد، وجود ندارد و طبیعتاً ما بها و هزینه آن را در ابعاد در بخش علمی و هم در بخش اقتصادی می دهیم. ‌
ما در سرای نوآوری اتاق بازرگانی با همکاری دانشگاه‌های معتبر استان اقدامات بزرگی را انجام دادیم که این چالش‌ها را به نحوی مدیریت کنیم و شرایط بهینه را برای رفع آنها فراهم نماییم. ایجاد سرای نوآوری و رشد یک اتفاق میمون و مبارکی است که می‌تواند به ما کمک کند چون کار سیستماتیک و ساختارمند با حضور نمایندگان اتاق بازرگانی و دانشگاهیان و اساتید عالم و باتجربه شکل گرفته است.
ساختار کلی در سرای نوآوری ضمن برنامه‌ریزی‌های جامع و گسترده در سه محور اصلی طرح پایش و پویش و رویش دنبال می‌شود.